Vrijheid. Dat was toch wel het belangrijkste wat ik voor ogen had, toen ik in 2016 zzp’er werd. De vrijheid om op vrijdagmiddag te zeggen: Ik stap in de auto en ga een week naar Frankrijk! De vrijheid om niet meer in januari te hoeven bedenken of ik in augustus eventueel misschien op vakantie zou willen. En de vrijheid om met mijn verkeerde been uit bed te stappen en er vervolgens met een grote zwaai weer in te duiken. Gewoon vrijheid om te doen wat ik wil.
Vond ik maar al te gezellig, want door al dat vrije zelfstandige werken was ik af en toe best een beetje eenzaam.
Voor mezelf beginnen was makkelijk. Ik hoefde geen grote investeringen te doen, had genoeg aan een laptop en een straaltje WiFi en de wereld was mijn werkplek. Met mijn laptop onder mijn arm dwaalde ik dag in dag uit tussen huis en café. Daarnaast verkondigde ik aan al mijn vrienden dat ik zo vreselijk flexibel was. Iedereen met een vrij uurtje, een crisis of een plan voor ontsnapping aan de dagelijkse sleur klopte bij mij aan. Vond ik maar al te gezellig, want door al dat vrije zelfstandige werken was ik af en toe best een beetje eenzaam.
Waarom zou je nog denken in week- en weekenddagen als je geen vaste baan hebt en geen zondagbeperkende religie aanhangt?
Het duurde niet lang voordat ik mijn werk om mijn sociale leven aan het plannen was. Moest ik plotseling op zondagmiddag nog 2000 woorden typen omdat ik zo nodig doordeweeks met 11 verschillende mensen koffie had moeten drinken. Misschien was dat ook niet erg. Waarom zou je nog denken in week- en weekenddagen als je geen vaste baan hebt en geen zondagbeperkende religie aanhangt? Toch begon er ergens iets te knagen. Mijn dagen en weken bestonden nu uit kleine plukjes werk en kleine plukjes sociale activiteit. Mijn productiviteit zakte daardoor soms tot het nulpunt en mijn drang naar sociale compensatiemomenten leek alleen maar groter te worden.
In december afgelopen jaar was ik er helemaal klaar mee en als vanzelf diende de oplossing zich aan. Toevallig of dankzij privacyschendende Facebook-magie verscheen er een advertentie voor een creatieve, gezellige werkplek in Utrecht op mijn tijdlijn. Binnen een minuut stuurde ik een bericht, binnen een dag ging ik op bezoek en binnen een week was ik huurder van een verlossend vast bureau in een open ruimte met zo’n 20 andere creatieve freelancers.
Ik ga natuurlijk wel de komende twee dagen keihard werken, zodat ik woensdag tot en met vrijdag lekker flexibel en vrij kan genieten van het prachtige lenteweer.
Nu ben ik iedere ochtend netjes tussen 9 en half 6 op kantoor en is mijn productiviteit vertienvoudigd. Mijn laptop ligt nu eindelijk vastgekabeld aan een groot scherm, mijn boeken en kantoorspullen zijn altijd binnen handbereik en voor een gezellig praatje hoef ik geen koffiedate meer te plannen. Eindelijk wat vastigheid in mijn vrijheid. Say what? Niet getreurd. Ik ga natuurlijk wel de komende twee dagen keihard werken, zodat ik woensdag tot en met vrijdag lekker flexibel en vrij kan genieten van het prachtige lenteweer.
